In de wijk Ludovisi net naast de kerk S. Isidoro a Capo le Case vind je de ingang van het Istituto Svizzero di Roma. Dit cultureel centrum bevat echter een verrassing die je vanop straat niet kunt vermoeden. Tijdens tentoonstellingen en evenementen kun je het centrum betreden.
Het Zwitsers instituut staat in voor de promotie van onderzoek en innovatie; kunst en cultuur; samenwerking en netwerken tussen Italiaanse en Zwitserse spelers.
Jonge Zwitserse kunstenaars en wetenschappelijke onderzoekers kunnen een beurs ontvangen die hen toelaat verder te studeren in Rome. In het gebouw zijn er vergaderzalen, ateliers, exporuimten en kantoren gevestigd.
Wie de trap helemaal tot boven neemt, komt uit in een verrassende daktuin met centraal een riante villa uit 1905, gebouwd door de Zwitserse grootindustrieel Emilio Maraini die als eerste op industriële wijze suiker uit bieten won in Italië en hiermee een fortuin vergaarde.
Toen Emilio een stuk grond zocht om een villa te bouwen in Rome, vond hij een kavel met een enorme puinberg, resten van de pas aangelegde Via Ludovisi (achterkant van het gebouw). Het was de laatste kavel in de straat en omdat niet het wilde, kon hij het goedkoop aanschaffen.
Hij vroeg zijn broer Otto om de villa te ontwerpen. Die koos ervoor om het puin niet te ruimen en de villa er bovenop te bouwen. Hierdoor zie je de villa niet vanop de straat en is het vandaag een van de hoogst gelegen gebouwen in de stad.
Wanneer de villa klaar is, neemt Emilio er zijn intrek en maakt hij nog carrière als gemeenteraadslid en volksvertegenwoordiger. Hij wordt vicevoorzitter van het Rode Kruis en zijn vrouw wordt verheven in de stand van gravin omwille van haar liefdadigheidswerken.
Otto ontwierp een villa in eclectische stijl met veel neo-barokke en Liberty-kenmerken. Het pand wordt in recordtempo gebouwd dankzij de uitvinding van een nieuwe cementsoort. In en om de villa worden authentieke Romeinse fragmenten tentoongesteld die tijdens de bouw op het kavel werden gevonden.
De interieurs zijn nog steeds prachtig versierd met marmer, stucwerk en fresco’s, hoewel een deel van de oorspronkelijke decoratie verloren is gegaan. Opvallend is de 26 meter hoge Belvedère-toren die maar iets lager is dan de koepel van de S. Pietersbasiliek. Vanop het terras heb je een schitterend panoramisch zicht op de hele stad en op de gevel van de kerk S. Isidoro a Capo le Case.
In de tuin bouwde hij een nymphaeum in de vorm van een grot met als voornaamste bouwmateriaal resten uit de puinberg. Otto bouwde tegelijk ook het prestigieuze hotel Excelsior in de Via Veneto hier vlakbij.
Omdat het koppel kinderloos was, besloot zijn vrouw na zijn dood de villa te schenken aan hun geboorteland Zwitserland. In 1948 werd de villa ingericht als Zwitsers instituut wat het tot vandaag gebleven is.
Praktisch: geleid bezoek aanvragen via visite@istitutosvizzero.it. Website.