Een kerkhof is niet meteen een plek voor een uitje zou je denken maar deze plek is absoluut een bezoekje waard. Het Cimitero acattolico di Roma of ook cimitero degli Inglesi (of dei protestanti, of cimitero del Testaccio of degli artisti e dei poeti) bevindt zich in Testaccio vlak naast de piramide Cestia.
Dergelijke plek als deze onstond omdat de katholieke kerk niet toestond dat niet-katholieken op een katholiek gewijd kerkhof werden begraven. Onder niet-katholieken verstond men protestanten, Joden, Orthodoxen maar ook zelfmoordenaars en verbannen kunstenaars. Zo was er een kerkhof voor acteurs buiten Porta Pinciana en een Joods kerkhof op de Aventijn waar nu de rozentuin is ingericht.
In de late middeleeuwen eeuw werd dit gebied de “prati del popolo romano” genoemd. Een openbaar domein waar vee graasde tussen de piramide en de schervenberg. In 1671 dwongen de protestanten een resolutie af die hen toestond om apart begraven te worden zodat hen de schande bespaard werd om begraven te worden met zelfmoordenaars, prostitiués en acteurs.
De eerste bekende begrafenis van een protestant was die van William Arthur, een volgeling van de verbannen koning James Stuart die Schotland ontvluchtte na de nederlagen van de Jacobieten. Al spoedig volgden andere Engelse begrafenissen zodat de plek “cimitero degli Inglesi” werd genoemd.
De allereerste graven hadden geen grafsteen. Dat gebruik startte pas eind 18de eeuw. Zo is er het graf gevonden van de 25-jarige Oxford student Langton die stierf in 1738 nadat hij van zijn paard viel. Bij opgravingen in 1928 werd zijn graf gevonden en een grafsteen toegevoegd.
De begraafplaats ontwikkelde zich zonder officiële erkenning tot in 1820 werd besloten om een functionaris aan te stellen die instond voor het beheer. Het oude deel werd gesloten en er werd een nieuwe muur gebouwd zoals we die vandaag kennen. Aan de achterzijde is het kerkhof omsloten door de Aureliaanse stadsmuur.
Op het kerkhof zijn ook een aantal gemeenschappelijke grafkelders te vinden per land. Zo vind je tombes voor Duitsers, Grieken, Zweden en Roemenen. De 100- jaar oude cipressen, de piramide, grafstenen in vele talen en de katten die op de graven liggen te zonnen geven deze plek een magische uitstraling.
Hoewel hier voornamelijk niet-katholieke buitenlanders liggen begraven, vind je toch enkele graven van illustere Italianen zoals bv. de politicus Antonio Gramsci, dichter Dario Bellezza en de modeontwerpster Simonetta Colonna di Cesarò. Aanvragen voor nieuwe graven worden zeer zelden goedgekeurd. In 2019 werd het graf voor schrijver Andrea Camilleri toegestaan.
De bekendste graven zijn die van de Engelse dichters John Keats en Percy Bysshe Shelley. Een van de bekendste grafmonumenten is de huilende engel van William Wetmore Story. Als beeldhouwer schiep hij het graf voor zijn overleden vrouw. Later werden hij en zijn zoon toegevoegd.
Een ander bekend momument is dat voor Elisabeth Wegener-Passarge, een Duits meisje dat stierf op 18- jarige leeftijd amper 2 weken na haar trouw met de beeldhouwer Ferdinand Seeboeck die het graf ontwierp. Volgens de legende zal ieder die een bloem achterlaat zijn wens vervuld worden.
Vlakbij het graf van Antonio Gramsci vind je een ongewone grafsteen, verborgen onder de struiken. Het is het grafje van de kat Romeo die stierf in 2006 en ontzettend geliefd was bij de talrijke bezoekers aan het kerkhof. De kattenkolonie aan de piramide en het kerkhof wordt verzorgd door een vereniging van Romeinse dames.
