Het palazzo Brancaccio bevindt zich niet ver van de S. Maria Maggiore aan Via Merulana in de wijk Monti. De bouw werd betaald door de schatrijke Amerikaanse M. E. Bradhurst Field, een dame uit de New Yorkse high society wiens dochter Elizabeth trouwde met prins Salvatore Brancaccio. De trouw leverde hem een bruidsschat op van een miljoen dollar.
In 1879 kocht Mary Elizabeth kerk, klooster en tuin van de S. Maria della Purificazione ai Monti over van de stad Rome nadat het kerkelijk domein verbeurd was verklaard. Het uitgestrekte domein omvatte de talrijke ruïnes van de thermen van Trajanus waaronder ook een toren, gekend als de “torre di Mecenate” waarvan beweerd werd dat Nero vanuit hieruit naar de grote brand keek in 64 n.C.. Een groot deel van het gebied werd in de jaren dertig onteigend en ingericht als archeologisch park.
Het palazzo Brancaccio is een van de laatst gebouwde adellijke paleizen in Rome. Het project werd eerst toevertrouwd aan G. Koch maar de omvang van het oorspronkelijke herenhuis bleek al snel onvoldoende voor de familie. L. Carimini kreeg de opdracht om het huis uit te breiden tot een groot palazzo. De architecten R. Buti en C. Sacconi voltooiden uiteindelijk het complex.
In de onderste hoek van het blok werd in 1916 het Teatro Morgana (nu Teatro Brancaccio) ingewijd naar een ontwerp van ingenieur C. Sacconi. Het theater is vandaag nog steeds in gebruik en sinds 1937 ook als bioscoop.
Het grootste deel van het palazzo wordt “i Saloni” genoemd en bestaat uit wat overblijft van het park met een vijver, een prieeltje, een Coffee House met decoraties van de Romeinse schilder F. Gai en een parkeerplaats. Verder binnen een atrium en ruimten die gebruikt worden als locatie voor bruiloften en evenementen.
De volledige eerste etage huisvestte van 1958 tot 2017 het “Museo nazionale d’arte orientale Giuseppe Tucci” voordat het werd overgebracht naar de EUR-wijk in het nieuw opgerichte Museo delle Civiltà.
Vandaag is de etage ingenomen door “Spazio Field”, een nieuw tentoonstellingscentrum onder de artistieke leiding van de Saloni di Palazzo Brancaccio. Een mooie ruimte versierd met fraaie fresco’s, oude plafonds en vloeren. De kunstgalerij is gratis te bezoeken tijdens de openingsuren.
De familie Brancaccio behoorde tot de belangrijkste oude adel in Napels. Ook in Napels staat een monumentaal palazzo Brancaccio en de kerk S. Angelo a Nilo wordt er cappella Brancaccio genoemd. Pas eind 19de eeuw verhuizen ze naar Rome op zoek naar aansluiting met het koninklijke hof. Salvatore Brancaccio werd geboren in Napels en erfde de titels van prins, hertog en markies en stierf in Rome in 1924.
